Uncategorized

Գործ, որի կարևորագույն սկզբունքը սերն է կենդանու նկատմամբ

Լոռու մարզում, Ստեփանավան քաղաքից ոչ հեռու Ագարակ գյուղում ապրում է Լեյլի Չոբանյանը, ով փորձառու ֆերմեր է։ Արդեն 25 տարի, Լեյլին իր ամեն օրը սկսում է կենդանիներին խնամելուց, ջանք ու եռանդ չի խնայում իր ֆերմերային տնտեսությունը բարեկեցիկ պահելու և զարգացնելու համար։

1990թ․-ին ամուսնացա և Վանաձորից տեղափոխվեցի Ստեփանավանից ոչ շատ հեռու գտնվող՝ Ագարակ գյուղ։ Ամուսնուս ընտանիքն երեք կով ուներ, սկեսուրս շատ հմուտ էր վերամշակում կաթը, համեղ պանիր և այլ կաթնամթերք պատրաստում։

Սկզբից ինձ համար դժվար էր զբաղվել անասնապահությամբ, քանի որ ծնվել և մեծացել էի քաղաքում, սակայն քիչ-քիչ սկսեցի սովորել և արդեն մի քանի տարի անց սկսեցի օգնել ամուսնուս և որոշեցինք ավելացնել կենդանիների քանակը։

Մեր տնտեսությունը փոքր էր, սակայն ջանասիրաբար աշխատելու շնորհիվ ավելացրեցինք կենդանիների քանակն ու ներկայումս ունենք 70 խոշոր և 30 մանր եղջերավոր կենդանի։ Այժմ կենդանիների քանակն նակինում անհամեմատ շատ է, բայց ինձ ավելի հեշտ է, քանի որ շատ գործառույթներ մեքենայացված են, տարբեր տեսակի տեխնիկա ունենք՝ կթելու սարք, սերզատիչ և այլն:

Ստացված կաթի մի մասը վաճառում ենք, մյուս մասն էլ ես ինքս եմ վերամշակում՝ պանիր, կարագ ու մածուն պատրաստում, ունեմ իմ հաճախորդները, որոնք անհամբեր սպասում են, թե երբ եմ իմ պատրաստածը քաղաք տանելու և վաճառելու։

Կենդանիների կերային բազան ապահովելու համար 60 հա հողատարածք ենք վարձակալել։ Երկու տղա ունեմ, ովքեր ամուսնուս ու ինձ հետ հավասար աշխատում են` մեր կենդանիներին ապահովում ենք կերով և ավելացածը վաճառում հարևան ֆերմերներին։

Եթե գյուղում ապրելով ցանկանում ես հաջողել, ապա ամեն օր պետք է աշխատես։ Կենդանիները պահանջում են ամենօրյա խնամք՝ յուրաքանչյուր օրդ պետք է սկսես կենդանիներիդ մասին մտածելով, անելով ամեն ինչ, որպեսզի բարելավես իրենց պայմանները, ճիշտ կազմակերպես սնունդն ու խնամքը։

Կարծում եմ, որ մեր հաջողության հիմքում ընկած էր նաև այն, որ ամուսինս մեծացել է գյուղում և ծնողների հետ մասնակցել գյուղատնտեսական աշխատանքներին, նա հմտացել է հողի մշակման և անասնապահության հարցում։

Շատ-շատ գործառույթներ ինձ էլ է սովորեցրել, այժմ մենք միասին ծինն էլ ենք ընդունում, երկուսով կենդանիներին արոտավայրեր էլ ենք տանում, նույնիսկ կարողանում ենք կենդանիներին առաջին բուժօգնություն ցուցաբերել մինչ անասնաբույժի ժամանելը։

Uncategorized

Մասնագիտության գիտակցված ընտրություն

Հիրիքնազ Էգնատոսյանն երկար տարիներ աշխատել է, որպես Ամասիա համայնքի Գտաշեն բնակավայրի անասնաբույժ։ Նա արդեն երկար տարիներ նաև զբաղվում է անասնապահությամբ։

Անասնաբուժությունը կենդանասերների համար ամենացանկալի մասնագիտությունն է, և շատ երեխաներ սկսում են նշել իրենց հետաքրքրությունն այս մասնագիտության նկատմամբ դեռ շատ վաղ տարիքից:
Ես դեռ մանկուց  շատ էի սիրում կենդանիների հետ խաղալ, նրանց խնամել, և արդեն դպրոցական տարիներին սիրեցի նաև  կենսաբանություն և քիմիա առարկաները։  Երբ պետք էր մասնագիտության հարցում որոշում կայացնեի հասկացա, որ  ցանկանում եմ դառնալ անասնաբույժ։ Ծնողներս հետաքրքրվեցին և իմացան, որ գյուղաբնակների համար կա հնարավորություն ուղեգրով ընդունվել Երևանի անասնաբուծական-անասնաբուժական ինստիտուտ՝ ավարտելուց հետո մարզ վերադառնալու և Ամասիայում, որպես անասնաբույժ աշխատելու պայմանով։

Այս միտքն ինձ շատ ոգևորեց, մտածեցի լավ հնարավորություն է երազանքս իրականացնել, բարձրագույն կրթություն ստանալ, աշխատանքով ապահովված լինել և մնալ հենց այն նույն վայրում, որտեղ ծնվել ու մեծացել եմ։
Սովորելու համար Երևան տեղափոխվեցի, այստեղ հանդիպեցի նաև ապագա ամուսնուս, ով եկել էր Վրաստանից Հայաստան՝ անասնաբուժություն ուսանելու։

Քանի որ երկուսս էլ սիրում էինք այս մասնագիտությունը, մենք մեծ սիրով և ոգևորությամբ  մասնակցում էինք թե տեսական և թե գործնական դասերին։ Ավարտելուց հետո բնակություն հաստատեցինք Ամասիայի Գտաշեն գյուղում և երկուսս էլ ապահովվեցինք աշխատանքով, ես սկսեցի աշխատել, որպես Գտաշենի տեղամասային անասնաբուծական-անասնաբուժական կայանի վարիչ, իսկ ամուսինս՝ անասնաբույժ։

Անասնաբույժի մասնագիտությունը շատ հետաքրքիր է։ Եթե սիրեք Ձեր մասնագիտությունը հաստատ կհաջողեք։ Ձեր կյանքի գործը պետք է Ձեզ ուրախություն, բավարարվածություն պատճառի և բարձրացնի Ձեր ինքնագնահատականը:

Արդեն շուրջ 30 տարի է, ես ու ամուսինս աշխատում ենք, որպես անասնաբույժ, սպասարկելով երկու գյուղ՝ Գտաշենն ու Կամխուտը։ Ունենք շուրջօրյա անասնաբուժական կետ-դեղատուն։

Ուրախ եմ, որ ժամանակին ճիշտ որոշում եմ կայացրել մասնագիտության ընտրության հարցում և եթե նորից ընտրության հնարավորություն ունենայի, կնտրեի նույն մասնագիտությունը։

Անասնաբուժությունը շատ կարևոր մասնագիտություն է մարդկության առողջապահության պահպանման տեսանկյունից։ Մենք՝ անասնաբույժներս, հաճախ ենք ասում, որ բժիշկը բուժում է մարդուն, իսկ անասնաբույժը՝ մարդկությանը։ Շատերը չգիտեն, որ կան զոոնոզ հիվանդություններ, որոնք մարդուն փոխանցվում են կենդանու միջոցով և եթե մենք չբուժենք կենդանիներին կամ չկանխարգելենք նրանց մոտ հիվանդությունների տարածումը, մարդկանց մոտ հիվանդությունների, համաճարակների քանակը մի քանի անգամ ավելի բարձր կլինի։

Ես հպարտ եմ, որ երկար տարիներ աշխատելով, որպես անասնաբույժ օգնել եմ բազում ֆերմերի, խորհուրդներ տվել, ինչպես ճիշտ խնամել կենդանիներին կամ արագ արձագանքել հիվանդություններին մինչ անասնաբույժների օգնության հասնելը։

Uncategorized

Փոքրիկ քայլերով դեպի մեծ երազանք

Անի Սուքիասյանը ծնվել է 2002 թվ․-ին Լոռվա մարզի Տաշիր քաղաքում։ Չնայած երիտասարդ տարիքին արդեն մի քանի տարի է աշխատում է «Լոռվա կաթ» ընկերությունում։

1998 թվ․ ծնողներս հիմնել էին փոքրիկ կաթնամթերքի արտադրամաս, որը իրենց քրտնաջան աշխատանքի շնորհիվ այսօր դարձավ Տաշիրում հայտնի կաթնամթերք արտադրող ընկերություններից մեկը։

Ամբողջ կյանքս՝ մանկությունս ու պատանեկությունս անցել է այդ արտադրամասում։ Դպրոցն ավարտելուց հետո առանց վարանելու որոշում կայացրեցի ընդունվել Ստեփանավանի պրոֆեսոր Ա. Քալանթարի անվան պետական գյուղատնտեսական քոլեջ՝ կաթի և կաթնամթերքի տեխնոլոգիա բաժին։

2019 թվ․-ին, լինելով դեռ ուսանող մասնակցեցի Վրաստանում կայացած երիտասարդ տեխնոլոգների մրցույթին և պատրաստածս պանրի շնորհիվ գրավեցի առաջին պատվավոր հորիզոնականը։

Երեք տարի և վեց ամիս քոլեջում սովորելուց հետո ընդունվեցի ՀԱԱՀ-ի Պարենամթերքի տեխնոլոգիաների ֆակուլտետը և սկսեցի աշխատել ծնողներիս կողմից հիմնած պանրի և կաթնամթերքի արտադրամասում։

Ինձ վստահվեց նաև լինել պրակտիկայի ղեկավար և կազմակերպել Ստեփանավանի պետական գյուղատնտեսական քոլեջի կաթի և կաթնամթերքի տեխնոլոգիա բաժնում սովորող ուսանողների 2021-2022 ուսումնական տարվա պրակտիկան։

Տեխնոլոգիաների զարգացումն ու աշխատանքների մեքենայացումն այլևս ֆիզիկական ուժ չի պահանջում․ այսօր կարևոր դեր է խաղում կրթությունն ու գիտական ​​մեթոդների ներդրումը։ Ցանկանում եմ նշել, որ մասնագիտություն ընտրելիս մի մտածեք՝ արդյոք ձեր ընտրած մասնագիտությունը տղամարդու, թե կնոջ մասնագիտություն է։ Առաջնորդվեք Ձեր նախասիրությունների բնույթով։  

Կաթնամթերքը կարևոր դեր է խաղում մադու սննդակարգում, այն համարվում է անփոխարինելի և ունի բացառիկ նշանակություն երեխաների սննդի մեջ, հատկապես նրանց կյանքի սկզբնական շրջանում:

Դեռ մանկուց մի երազանք ունեմ, որը ամեն գնով կփորձեմ իրականացնել՝ դա Հայաստանում մանկական կաթնախառնուրդի և պաղպաղակի արտադրությունն է։ Կաթնախառնուրդ արտադրելու համար անհրաժեշտ է մեծ ծավալներով կաթ հավաքագրել, որն այս պայմաններում հնարավոր չէ, սակայն ես հուսով եմ, որ մի օր կիրականացնեմ երազանքս և կհիմնեմ գործարան, որը կդառնա արժանի մրցակից ներկրվող տեսականուն։

Երազանքս իրականացնելու ուղին արդեն սկսել եմ, այս տարի ծնողներիս օգնությամբ նախաձեռնել եմ պաղպաղակի արտադրամասի հիմնումը, որը հուսով եմ շուտով իր արտադրանքով կուրախացնի Լոռու մարզի մանուկներին։

Սերն ուժ է տալիս

Գորիս համայնքի Վերիշեն բնակավայրի կին ֆերմեր՝ Մարինե Զադայանը, ով ամեն անգամ իր ֆերմայի կենդանիների մասին խոսելիս համակվում է նախանձելի ոգևորությամբ ու անսահման սիրով, մեծացրել է 4 երեխա, 35 տարուց ավել զբաղվում է անասնապահությամբ, և արդեն 25 տարի աշխատում է, որպես մանկավարժ։

Միայն ինձ ճանաչողները կարող են ասել, թե ինչքան եմ սիրում իմ կենդանիներին և թե ինչքան կապված եմ նրանց հետ: Սերս անասնապահության ու կենդանիների հանդեպ գալիս է մանկուց։ Ծնողներս ապրում էին գյուղում և ունեին շատ գյուղատնտեսական կենդանիներ։ Չնայած նրան, որ ստացա կրթություն և սկսեցի զբաղվել մանկավարժությամբ, ոչ մի օր չեմ դադարել զբաղվել անասնապահությամբ։ Դեռ երիտասարդ աղջիկ էի կենդանիներին տանում էի սար, պանիր, կարագ ու մածուն պատրաստում։

Հաճույք եմ ստանում, երբ հյուրերիս մատուցում եմ կենդանիներիս կաթից ու իմ ձեռքով հավաքած սարի թարմ ուրցից պատրաստած պանիրը։ Կարծում եմ, եթե ուզում ենք մեր հայրենիքը ամուր լինի ու զարգանա պետք է գյուղատնտեսությամբ զբաղվենք։ Մի լավ ասացվածք կա, որ շատ եմ սիրում ցիտել,-«Եկավ սովը` պահեց կովը»։

Ճիշտ է անասնապահությամբ զբաղվելը դժվար գործ է, սակայն եթե սիրով եք զբաղվում Ձեր գործով, ապա բոլոր դժվարությունները հաղթահարելի են։

Համաձայն չեմ այն մտքի հետ, որ գյուղում աշխատանք չկա: Հայաստանում առաջ գնալ կարելի է միայն գյուղատնտեսությամբ: Գյուղատնտեսության ոլորտը մեծ է և շատ տարբեր աշխատանքներ կան, որոնցով կարելի է զբաղվել:

Եթե չես ցանկանում զբաղվել անասնապահությամբ, կարող ես զբաղվել ջերմոցագործությամբ կամ այլ աշխատանքով:

Որպես ֆերմեր ես պատվով ու հպարտությամբ եմ կրում ինձ բաժին հասած բոլոր դժվարությունները՝ երբեք չեմ դադարել աշխատել, արարել, որի շնորհիվ տնտեսությունս ընդլայնել եմ, կենդանիների քանակը ավելացնել և նրանց համար ավելի լավ պայմաններ ստեղծել:

Ներկա պահին ունեմ 12 մանր եղջերավոր և 30 խոշոր եղջերավոր կենդանի, կառուցել եմ նոր գոմ և վերանորոգել փոքրիկ տնակս սարերում, որտեղ արածելու եմ տանում կենդանիներիս։

Ֆերմայի գործերը տնօրինելուց զատ, զբաղվում եմ նաև դասավանդմամբ՝ պատմության ուսուցչուհի եմ և Ակներ բնակավայրի միջնակարգ դպրոցում դաստիրակության գծով փոխտնօրեն։

Սերս դեպի կրթություն և գիտություն փոխանցել եմ նաև երեխաներիս, որոնք բոլորն էլ գերազանցությամբ են ավարտել դպրոցը և ստացել բարձրագույն կրթություն։

 

Uncategorized

Պատահականություններ չեն լինում

Արփինե Հակոբջանյանը 2016թվ․-ից աշխատում է «Էլոլա» կաթի վերամշակման գործարանում։ Իր մասնագիտական ուղին սկսել է որպես լաբորանտ, այնուհետև  կարճ ժամանակահատվածում գրանցել մասնագիտական աճ՝ զբաղեցնելով լաբորատորիայի ղեկավարի պաշտոնը։

Տարիներ առաջ, երբ դեռ 27 տարեկան էի շատ պատահական հայտնվեցի «Էլոլա» կաթի վերամշակման գործարանում։ Գորիսի պետական համալսարանում սովորելով ստացել էի կենսաքիմիայի գծով մասնագետի որակավորում և մի քանի տարի ոչ մասնագիտությամբ աշխատելուց հետո փնտրում էի որակավորմանս հետ կապ ունեցող աշխատանք։

Տեսել էի «Էլոլա» ընկերության հայտարարությունը՝ լաբորանտի թափուր հաստիքի մասին և որոշել փորձել ուժերս։

Կաթի և կաթնամթերքի տեխնոլոգի և լաբորանտի մասնագիտությունը շատ հետաքրքիր է։ Ուղղակի փորձել է պետք։ Վստահ եմ հենց, որ գնաք արտադրամաս և պրակտիկայում կիրառեք Ձեր ստացած գիտելիքները, իսկույնևեթ կսիրահարվեք մասնագիտությանը և Ձեր աշխատանքին։

Շատ հեշտ ընդունվեցի աշխատանքի, և երկու ամիս փորձաշրջանից հետո սկսվեց իմ հաջողության պատմությունն ու մասնագիտական աճը։ Աշխատանքի նկատմամբ սերս ու գերազանցելու վճռականությունն աննկատ չմնացին գործատուիս կողմից, և կարճ ժամանակահատվածում ինձ առաջարկվեց որակի վերահսկման պատասխանատուի գործառույթը, իսկ 4 տարի անց դարձա լաբորատորիայի վարիչ։ Ներկայումս էլ ինձ է վստահված համակարգել ISO 22000 սննդի անվտանգության կառավարման համակարգի հավաստագիրը ստանալու գործընթացը։

«Էլոլա» ընկերությունում աշխատելու ընթացքում առաջարկ ստացա հիմնական աշխատանքիս զուգահեռ դասավանդել նաև Գորիսի պրոֆեսոր Խ.Երիցյանի անվան պետական գյուղատնտեսական քոլեջում ՝ կաթի և կաթնամթերքի տեխնոլոգիա բաժնում։

Ես ինձ երջանիկ մարդ եմ համարում, քանի որ ունեմ թեկուզ փոքրիկ, սակայն իմ սեփական ներդրումը որակյալ կաթնամթերք ստեղծելու գործում, երջանիկ եմ, որ զբաղվում եմ սիրած գործով, որից հաճույք եմ ստանում:

Ուրախ եմ, որ ունեմ հնարավորություն գիտելիքներս ոչ միայն կիրառել աշխատանքում, այլև փոխանցել ուսանողներիս։

Արդեն 7 տարի է, ինչ աշխատում եմ կաթնամթերքի արտադրման ոլորտում և չի եղել մի օր, որ փոշմանեմ ընտրությանս և անցածս ուղու համար։

Ամեն օր սիրով եմ գնում աշխատանքի, ցանկանում եմ իմ սեփական ներդրումն ունենալ՝ ապահով սնունդ և որակյալ արտադրանք ստանալու գործում։