Ոլորտը բաց է նոր անասնաբույժների համար
«Կենդանիներին բուժելն ինձ գոհունակություն է պատճառում»,- անասնաբույժ Սևակ Սահակյանը կենդանիներին սիրում է մանկուց և մասնագիտությունը գիտակցաբար է ընտրել։
Սևակ Սահակյանը ծնվել ու մեծացել է Ճամբարակում։ Կենդանիներին բուժելու առաջին փորձերն արել է դեռ դպրոցում սովորելու տարիներին։
«Անասնաբույժից համապատասխան դեղ ու ներարկիչ էի ուզում և ինքս սրսկում»,- վերհիշում է Սահակյանը՝ նշելով, թե ինչպես էին բոլորը խոսում, որ ինքը կարողանում է ճիշտ ներարկում կատարել։ Խոստովանում է, որ ոգևորվել է ու դիմել ագրարային համալսարան։
Համալարանական գիտելիքներն ապագա անասնաբույժին թույլ են տվել բանակում որպես բուժակ աշխատել և առաջին օգնություն ցուցաբերել ծառայակիցներին։ Ինչևէ, Սևակ Սահակյանը հաստատակամ է եղել հայրենի տուն վերադառնալու ու կենդանիներին բուժելու իր որոշման մեջ։
«24 ժամը չի հերիքում»,- խոստովանում է անասնաբույժն ու նշում, որ մասնագիտական նրբություններով լի աշխատանքի պլանավորման առաջնահերթությունները շատ հաճախ չեն ընկալվում կենդանիների տերերի կողմից։ Պատճառը աշխատանքի ծավալներն են ու մասնագետների պակասը։
«Որպես համայնքային անասնաբույժ՝ ես հասցնում եմ անել պահանջվող աշխատանքի ընդամենը 30-40 տոկոսը։ Աշխատանք կա, ընդ որում՝ լավ վարձատրությամբ, մնում է անասնաբույժի մասնագիտությունն ընտրել ու գալ այս ոլորտ»,- Սահակյանը ցավով է նշում, որ երիտասարդների կողմից մեծ ցանկություն չի նկատում։ Բայց և չի ընկրկում։ Սեփական օրինակով է փորձում մասնագիտությունը խթանել ու գրավիչ դարձնել։
«Հաճախ եմ լսում «կուզեմ իմ տղան էլ քեզ նման անասնաբույժ դառնա» խոսքերը, ինչը ընդունում եմ որպես իմ աշխատանքի լավագույն գնահատական»,- ընդգծեց մեր զրուցակիցը՝ հավելելով, որ հանրության վստահությանն ու հարգանքին արժանանալու համար պետք է շատ ջանք թափել, աշխատել առանց հանգստյան օրերի։
«Գյուղական պայմաններում իրենց մասին այնքան չեն մտածում, ինչքան կենդանու համար են հոգ տանում»,- համոզմունք հայտնեց Սևակ Սահակյանը՝ մեզ հետ զրույցի ընթացքում պարբերաբար ներողություն խնդրելով կենդանաբուժական դեղատուն այցելած հաճախորդներին սպասարկելու ու կենդանիների տերերի զանգերին պատասխանելու համար։
Անասնաբույժը խոստովանում է, որ խոշոր եղջերավոր կենդանիների տերերը դժվարությամբ հակվեցին կենդանիների արհեստական սերմնավորմանը նախապատվություն տալու գաղափարին։ Բայց կարծրատիպերն աստիճանաբար կոտրվում են, և ցանկացողների թիվն օրեցօր ավելանում է։
Սահակյանը բազմաթիվ հետաքրքիր պատմությունների ականատեսն է լինում արհեստական սերմնավորման ծառայություն մատուցելիս։ Վերջերս իր հետ պատահած մի դեպքի մասին պատմեց․
«Դիլիջանից մի պապի էր կանչել կովին արհեստական սերմնավորում անելու համար։ Սովորականի պես հարցրեցի՝ նախընտրում է կաթնատու՞, թե՞ մսատու։ Պապին պատասխանեց, թե՝ ինչ ուզում ես արա, միայն հորթը սիրուն լինի»,- ծիծաղը չկարողացավ զսպել մեր զրուցակիցը։
Անասնաբույժը նաև փաստում է, որ այսօր աշխատանքը մի քանի անգամ հեշտացել է՝ պայմանավորված համապատասխան բժշկական գործիքների առկայությամբ, որոնց թվում են՝ մետաղաորսիչը, սոնոգրաֆիայի ապարատը, ծննդօգնության սարքը և այլն։ Ժամանակակից սարքավորումներն օգտագործելիս Սևակ Սահակյանը չի մոռանում մարդկային գործոնի մասին։
«Պետք է հասկանաս մարդկանց հոգեվիճակը, չպիտի նեղանաս նրանցից, եթե ինչ-որ տեղ զայրացած են կամ դժգոհ»,- նշեց մեր զրուցակիցը՝ հավելելով, որ մինչև կենդանուն չի բուժում, վարձատրության մասին չի խոսում։
